Τριγωνικό Έγκλημα

Ο μετεωρισμός αυτός που μας διακρίνει.
Με τα τελευταία τεκμήρια ενοχής παρατημένα σε μια γωνία.
Γιατί δεν πρέπει, δεν πρέπει σου λέω να ξεχάσεις.
Άμα ξεχάσεις,
σβήνεις, συγχωρείς, παρασύρεσαι, παραδίνεσαι
σ' αυτόν τον εξαίσιο ίλιγγο
που θα σε πάει εκεί που ξέρεις ότι θες να πας
εκεί που ήσουν μα ήξερες πως πλέον ο δρόμος έκλεισε.
Και μετά μου μιλάς για αυτοέλεγχο.
Ικανοποίηση, επιβεβαίωση ίσως και καθησυχασμός.
Βεβαιότητα μάλλον πως όλα θα πάνε καλά.
Συνέχισα να ελπίζω στη λυτρωτική φύση της εποχής
που πρόσκαιρα θα σε παρασύρει
μα έπειτα θα βρεθείς να κοιμάσαι,
σ' εκείνο το κρεβάτι, αγκαλιά με ένα κομμάτι ύφασμα.
Ξανά.
Ομαδικό έγκλημα χωρίς άλλοθι και ελαφρυντικά.
Ήμασταν όλοι εκεί.
Για να σε δούμε να αγορεύεις με επιδεξιότητα.
Γιατί όλα αυτά σου ήταν ανέκαθεν εύκολα,
και ακόμα δεν κατάφερα να ξεχωρίσω την αλήθεια από το ψέμα σου.
Και κάπως έτσι, έγινα συνεργός.

Στιγμές απολογισμού

Στιγμές απολογισμού.
Ζεστό καλοκαιρινό ξημέρωμα.
Σε βρίσκουν αφηρημένο στο μεγάλο μπαλκόνι.
Αναμμένο τσιγάρο και ένα ποτήρι κρασί,
βλέμμα απλανές, κολλημένο στο κενό.
Πρέπει, επιβάλλεται να επιβιώσεις.
Ξεφεύγεις θέλοντας και μη απ' τις φολκλορικές ιστορίες
και βυθίζεσαι ξανά στην πραγματικότητα.
Λίγο, λίγο ακόμα.
Και μετά αυτά τα μάτια θα είναι πάλι κοντά σου,
να γεμίζουν εκείνο το κενό
σιγά-σιγά.
Στιγμές απολογισμού.
Ειλικρίνεια, Ηθική, Συναίσθημα, Εμπιστοσύνη
λέξεις δυστυχώς μπερδεμένες με τον καπνό του τσιγάρου.
Για πόσο ακόμα θα κυνηγάς χίμαιρες;
Μέχρι το τέλος.
Χάνεσαι και ξαναγυρνάς για τα πάντα και για το τίποτα.
Πόσο πονάει αυτό το τίποτα...
Τελικά τους ξέρεις όλους και κανέναν μαζί.
Περιττά λόγια.
Στιγμές απολογισμού...
...όλο και πιο συχνά τελευταία.

Let it be (και σήκωμα των ώμων)

      Τον τελευταίο καιρό συμβαίνουν πράγματα τα οποία στιγματίζουν τη ζωή μου, χωρίς υπερβολές. Η παρέα μου έχει καταντήσει φάση "Beverly Hills" και μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό από περιστατικά, άρχισα να αναρωτιέμαι και να αναθεωρώ κάποιες ιδέες μου σχετικά με την έννοια της "ευτυχίας".

     Τη σήμερον ημέρα όλοι θέλουν κάτι παραπάνω για πουν πως "Ναι! Είμαι ευτυχισμένος". Η ουσία έχει χαθεί παντελώς. Μα ας μην είμαι άδικη... Φταίνε και οι εξωτερικοί παράγοντες. Εν τέλει όμως τι αξίζει πραγματικά; Ένα μεγάλο ΜΠΑΜ ευτυχίας που μπορεί να κρατήσει μονάχα μια στιγμή; ή μικρές, απλές καθημερινές δόσεις ευτυχίας; Θα επιλέξω το Νο2 και αυτό μόνο και μόνο γιατί πρέπει να καταλάβεις πως μια ζωή στη μιζέρια, τη ματαιοδοξία και την ματαιότητα δεν μπορεί να αναπληρωθεί με ένα ξέσπασμα όσο μεγάλο και να είναι.

    Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι κρύβεις μέσα σου. Μόνος σου τη φτιάχνεις την ευτυχία σου, γιατί ποτέ κανένας δε θα νοιαστεί για 'σένα περισσότερο από τον ίδιο σου τον εαυτό. Εσύ ορίζεις τον εαυτό σου και η ζωή σου είναι στα χέρια σου. Μήπως εσύ είδες κάποιον μοιρολάτρη να καταφέρνει να είναι ευτυχισμένος; Χαρούμενος; Μπα! Αυτό που αξίζει είναι η στιγμή. Μη μαζεύεις σκουπίδια. Ξέρω πως οι αδιέξοδες καταστάσεις είναι πάντοτε τόσο περίεργα ελκυστικές. Ωστόσο κάτι που δεν σε κάνει απόλυτα χαρούμενο/χαρούμενη αξίζει μόνο την αδιαφορία! Είναι δύσκολες οι στιγμές απολογισμού. Αλλά...ΤΕΛΙΚΑ...πάντα, όλα, είναι καλά. Αρκεί να θελήσεις να το δεις!

20 +1 τρόποι για να σκοτώσετε ένα περιστέρι

     Η ανάρτηση αυτή γίνεται για να αφυπνίσει τον κόσμο και να τον προειδοποιήσει για τον κίνδυνο που διατρέχει. Υπάρχουν λοιπόν 20 τρόποι για να ξορκίσεται το κακό και να καταστρέψετε αυτούς τους δαίμονες με τα κόκκινα μάτια. Κυκλοφορούν πολλά μαζί ή και όχι.

Πώς να σκοτώσετε ένα περιστέρι:

 ΠΡΟΣΟΧΗ! ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΓΑΝΤΙΑ

1)Θάνατος με μαχαίρι
2)Θάνατος με κατσαβίδι (κάπως πιο μπρουτάλ)
3)Πνιγμός με τα ίδια σου τα χέρια (ικανοποιεί τα σαδιστικά σου απωθημένα)
4)Θάνατος με δηλητηριασμένα ποπ-κορν
5)Ψεκασμός με σπρέι για βιαστές (βεβαιωθείτε πως έχει πεθάνει γιατί ο διάολος έχει πολλά ποδάρια)
6)Σούβλισμα
7)Ακαριαίος θάνατος με χτύπημα ροπάλου στο κεφάλι
8)Βγάλτε του το πτέρωμα πούπουλο-πούπουλο και μετά πείτε του "Πώς είσαι έτσι ρε;"
9)Ποτίστε το με καθαρτικό
10)Δέστε το μπροστά στον Πάνο ενώ αυτός θα λέει ανέκδοτα
11)Κάντε του χαλάουα
12)Δώστε το στο ΔΝΤ...ξέρουν
13)Στείλτε το με φανέλα του Παναθηναϊκού στις κερκίδες του Ολυμπιακού
14)Πείτε του πως ο Βελζεβούλ πέθανε. Είναι σίγουρο πως θα πεθάνει από καημό.
15)Σταύρωση
16)Πατήστε το με το αυτοκίνητο (ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΟΛΟΙ)
17)Πυροβολισμός με sniper
18)Στείλτε το μια βδομάδα διακοπές στην Σιλένα
19)Βάλτε το να ρωτήσει την Πηνελόπη τις ιδέες της για το Θεό
20)Ανατίναξη με δυναμίτη
+1)ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΑΖΙ

Ανάρτηση αφιερωμένη στον Πάνο

Να ‘πα να γαμηθεί και ο Ευκλείδης και η Γεωμετρία του.

        Θέλω να καταγγείλω ευθέως το ελληνικό σύστημα εκπαίδευσης το οποίο όχι μόνο σε ωθεί –απροκάλυπτα- στη μονομέρεια μα σε γεμίζει και τύψεις για την βέβαιη αποτυχία σου.

Να διευκρινίσω ότι είμαι ένα θεωρητικό μυαλό το οποίο ακόμα και με μεγάλη προσπάθεια δυσκολεύεται να αντιληφθεί μαθήματα θετικών επιστημών. Έτσι έχω να ασχοληθώ αποκλειστικά με μαθήματα τα οποία με απασχολούν για τις Πανελλήνιες. Και αυτά τα μαθήματα –πάλι απροκάλυπτα- σε ωθούν στην απόλυτη επιφάνεια. Δεν θέλουν μυαλά ρε! Παπαγάλους θέλουν, ή φωτοτυπικά. «Μάθε αυτό απ’ έξω» και αν ξεχάσεις το “και” ή το “,” απλά QQ σου. Βρίσκεσαι ξαφνικά να θυμάσαι μια τεράστια ύλη μαθημάτων που την επόμενη μέρα των εξετάσεων έχεις ήδη ξεχάσει. 

Τι σκατά μόρφωση είναι αυτή; Τι ελέγχει; τη μνήμη μου; Ναι ρε φίλε είναι μνήμη σαν αυτή του χρυσόψαρου! ΣΤΑΥΡΩΣΤΕ ΜΕ. Ναι δεν είμαι κατάλληλη για να βγω στην κοινωνία σ’ αυτά τα χάλια.

ΑΙΣΧΟΣ, ΚΥΡΙΟΙ. ΑΙΣΧΟΣ

Ήταν απλά μια δικαστική πλάνη, κύριε Πρόεδρε

Ανάρτηση θέλοντας και μη. Limited edition
     Θα ξεκινήσω να γράφω λέγοντας πως «ναι» οι γονείς μου με έβγαλαν άτομο κακό, εκδικητικό και μνησίκακο. Καλώς λοιπόν ή κακώς μπλέχτηκες εσύ στο δρόμο μου, στη ζωή μου, τη δική μου και των φίλων μου. Και κάπως έτσι ήρθε η αρχή του τέλους. Αχ και αυτή η καθημερινή τριβή με ανθρώπους που έτρεφαν για σένα τα ίδια με ‘μενα συναισθήματα ξύπνησε ΤΗΝ ιδέα. Ξέρω, ξέρω αν δεν ξέρεις ακούγεται τόσο απεριόριστα μικρόψυχο. Ίσως μάλιστα να είναι μα αδιαφορώ.
    Έτσι λοιπόν στήθηκε η παράσταση του αιώνα αυτή η «που-κανείς-δεν-θέλει-να-τελειώσει» ιστορία. Μα δεν φταίω κύριε πρόεδρε-διοικητά-σεβαστό δικαστήριο, ήταν θα έλεγα ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΩΤΕΡΑ ΒΙΑ. Ναι, ναι. Ωστόσο δυστυχώς, αργά ή γρήγορα θα τελείωνε. Και..κοίτα να δεις…ο πρίγκηπας του παραμυθιού σου σκορπίστηκε σε πολλά άλλα κομμάτια που το παραδέχεσαι ή όχι έγιναν ο χειρότερος εφιάλτης σου. Δεν καταλαβαίνεις; Ήταν αυτό ένα μάθημα ζωής για σένα.. Μια ευκαιρία για να δεις πως κουμάντο στη ζωή σου τελικά δεν κάνεις μονάχα εσύ, πως τελικά στη ζωή δεν θα περνάς με πράσινο/κόκκινο/πορτοκαλί αναλόγως με την καύλα σου –συγχωρήστε μου την έκφραση «όρεξη» εννοούσα!
    Και τώρα με το ανεπανάληπτο -ομολογουμένως- επίπεδο σου, τύπου «sex and the city» και πολύ λέω και με τις εξίσου υψίστου επιπέδου κολλητές/φίλες/ξαδελφοκουνιάδες και όλο γενικότερα το κουνελοσόι σου κάθεστε και ξεκατινιάζεστε προετοιμάζοντας «την εκδίκηση της μελαχρινοξανθιάς»! «Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΙΑΤΟ ΠΟΥ ΤΡΩΓΕΤΑΙ ΚΡΥΟ» μπρρρ ανατρίχιασα μπορώ να πω. Κράτα γέρα με το IQ χαρτοπετσέτας που διαθέτεις και τράβα στη γωνία να δεις…ερχόμαστε; Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν… Ναι…τελειώνουν…

…even though we can’t afford the sky is over…

ζητώ την επιείκεια σας, καληνύχτα